Bomby na Zdzieszowice - zakończenie

Część czwarta • Wielki sukces rajdu bombowego na Blachownię 20 listopada 1944 roku oczywiście ucieszył alianckie dowództwo, ale bynajmniej go nie usatysfakcjonował. Do zniszczenia pozostały jeszcze zakłady w Kędzierzynie i Zdzieszowicach, a i samą Blachownię „dla większej pewności” postanowiono jeszcze „dobić”.

 

Pogoda w grudniu nie sprzyjała lotnikom. Bardzo duże zachmurzenie, opady deszczu i śniegu i zmienne wiatry znacznie utrudniały planowanie i przeprowadzenie misji. Jednak Amerykanie byli na tyle zdeterminowani, że mimo fatalnych warunków zdecydowali się prowadzić kolejne naloty. Bombardowania 2 i 12 grudnia prowadzono przy całkowitym braku widoczności celu, tak że piloci polegali tylko i wyłącznie na wskazaniach przyrządów nawigacyjnych. Znów nie dało się określić, czy wyprawa bombowa dotarła nad cel i czy choć jedna bomba spadła na instalacje przemysłowe. W rzeczywistości ponownie zakłady paliwowe ucierpiały jedynie w minimalnym stopniu. Olbrzymia większość bomb spadła na pola i lasy, a niestety również i na okoliczne miejscowości, powodując straty wśród ludności cywilnej.

 

Najcięższe od kilku miesięcy bombardowanie miało miejsce 17 grudnia 1944 roku, gdy zachmurzenie było znacznie mniejsze. Jednak postawiona przez Niemców zasłona dymna znów skutecznie zasłoniła właściwy cel. Ze startujących z włoskich baz 231 „Liberatorów” w rejon celu dotarło 176 maszyn. Zrzuciły one łącznie 1408 bomb burzących o łącznej wadze ponad 363 ton. Znów większość śmiercionośnych ładunków spadła w sporym oddaleniu od zakładów benzyny syntetycznej, trafiając w nawet tak oddalone od Zdzieszowic miejscowości, jak Rozkochów. Tu zniszczeniu uległ kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej, kilka domostw oraz zabudowania gospodarcze.