Buntownik bez podtekstu

Rozmowa • Z mieszkańcem Gogolina Rafałem Świeradem o tym, co w warunkach gogolińskich znaczy być człowiekiem, który troszczy się o środowisko naturalne.

 

Moim celem jest pokazanie ludziom tego, że można pogodzić estetykę, funkcjonalność z dbałością o zdrowie człowieka i szacunkiem do często historycznej zieleni, której jesteśmy cząstką. To jednak z trudem przebija się do świadomości ludzi, dla których niejednokrotnie bardziej się liczy wygodne życie niż szersze myślenie o tym, co ma wpływ na jego jakość. A musimy już teraz troszczyć się o to, w jakich warunkach będą żyły nasze dzieci. Ekologia to nie religia dla bogaczy, to kwestia naszej świadomości.

 

Postrzeganie tej sprawy zależy od tego, co się dla kogo bardziej liczy. Jeżeli ktoś dba tylko o możliwość podjechania samochodem pod sklep, to dba o własną wygodę i nie zwraca uwagi na wycinane drzewa, bo potrzebuje parkingu dla zaspokojenia swojej potrzeby. Ja widzę sprzeczność w działaniach władz Gogolina, na przykład w rewitalizacji ulicy Pawła, gdzie można było się poruszać z prędkością 50 km/h, a która teraz stała się drogą wewnętrzną z ograniczeniem prędkości przejazdu do 30 km/h. Na takiej ulicy pieszy ma większą możliwość poruszania się poza pasami. Skoro stwarza się takie udogodnienia dla człowieka, to w jakim celu kieruje się tam auta, tworząc setkę miejsc parkingowych? Przecież to wiąże się między innymi z truciem się ludzi spalinami. Na Zachodzie wyrzuca się ruch samochodowy poza miasto, dobrzy gospodarze ograniczają ruch samochodów w skupiskach ludzi. A u nas się wręcz zaprasza, by stanęli 10 metrów od sklepu, a przecież jest niewykorzystany parking za pekaeseem. To jest folgowanie naszemu wygodnictwu, co się odbywa kosztem zdrowia naszego i naszych dzieci oraz wyglądu otoczenia...