Czarna Trzynastka - ciąg dalszy

Minęło 35 lat – część czwarta • 13 kwietnia 2016 roku minęło 35 lat od powołania do istnienia krapkowickiej drużyny harcerzy starszych „Czarna 13”. Od początku istnienia harcerze „Czarnej 13” byli nie lada problemem nie tylko dla socjalistycznych władz, ale także dla struktur ZHP. 

 

Za nami odcinki o okolicznościach powstania drużyny, perypetiach, jakie temu powstaniu towarzyszyły, o dynamicznym rozwoju i czasie nielegalnej działalności po rozwiązaniu w stanie wojennym.      

 

Opole. Przed wyjazdem na któryś z biwaków w roku 1983, mieliśmy jeszcze sporo czasu do odjazdu pociągu, więc postanowiliśmy wyjść na miasto. Ubrani w  wojskowe spodnie „moro” (w tamtym czasie absolutnie zakazane dla cywili) i mundury nielegalnej drużyny ruszyliśmy ulicą Krakowską od strony PKP w stronę Rynku. Szliśmy obok siebie – „Qcyk” ze swym Atosem (kochanym pieskiem, owczarkiem niemieckim, który często towarzyszył nam na zbiórkach harcerskich), „Naczelnik” i ja. Z daleka zobaczyliśmy patrol wojskowy idący standardowym szykiem – dowódca patrolu z przodu, a dwaj żołnierze po jego bokach lekko z tylu. Niemal w tym samym momencie oni zobaczyli nas. Nasza decyzja była natychmiastowa – idziemy wprost na nich. Uformowaliśmy taki sam szyk. „Qcyk” z Atosem szli przodem, a ja z „Naczelnikiem” po bokach lekko za nimi. Tak jak tamci wyrównaliśmy krok. Środkiem głównego deptaka naprzeciw siebie szedł uzbrojony patrol WP i uzbrojony w przekonanie, że „jakoś to będzie” - patrol harcerski nielegalnej drużyny. Byliśmy już zaledwie kilkanaście metrów od siebie, kiedy dowódca patrolu wojskowego nagle skręcił w ulicę Kościuszki. Odchodzący patrol wojskowy odprowadzały śmiechy i nieśmiałe gwizdy przechodniów. A my z poczuciem triumfu rozluźniliśmy nasz szyk...