Diabelski generał

Część piąta • Zakończenie kampanii francuskiej zbiegło się u hrabiego Hy azintha Strachwitza z upragnionym przeniesieniem z funkcji kwatermistrzowskiej na pierwszoliniowe stanowisko bojowe – dowódcy batalionu pancernego w nowo utworzonej 16. Dywizji Pancernej. Major Strachwitz mógł odtąd wreszcie całkowicie „legalnie” i bez naginania procedur, rzucać się w wir walki.

Panzergraf, czyli Pancerny Hrabia, jak go nazywano, z zapałem zabrał się za podnoszenie poziomu wyszkolenia swoich ludzi, spodziewając się szybkiego rozpoczęcia desantu na Wyspy Brytyjskie. Jednak wobec przegranej Luftwaffe w powietrznej „Bitwie o Anglię” Hitler nakazał odłożyć inwazyjne plany na czas nieokreślony. Zaskoczeniem dla Strachwitza, jak i innych oficerów, był rozkaz przerzucenia 16. dywizji do Rumunii. Tam niemieckie jednostki miały za zadanie zabezpieczyć strategiczne dla gospodarki III Rzeszy pola naftowe oraz szkolić sojusznicze oddziały rumuńskie. Jeszcze większą niespodzianką dla hrabiego było jego przeniesienie do Koźla w połowie ma rca 1941 roku. Miał on tu szkolić nowo formowaną jednostkę pancerną, jednak jego pobyt w rodzinnych stronach trwał zaledwie... dobę...