Kolonialnych sklepów czar...

Z archiwum reklamy • Dziś, w dobie gospodarki globalnej, nikt się nie zastanawia, gdzie rośnie kakao, skąd się bierze kardamon i goździki, albo jakie państwo jest największym eksporterem kawy. Po prostu idziemy do pierwszego lepszego sklepu spożywczego, albo supermarketu i kupujemy to, na co mamy ochotę. Kiedyś takie „luksusy” można było kupić w sklepach kolonialnych.

 

Kakao i wyroby czekoladowe, kawy, herbaty, owoce egzotyczne (często suszone lub kandyzowane), bakalie, przyprawy orientalne, czy określone gatunki wyrobów tytoniowych i alkoholowych, stały się dostępne dla szerokich mas ludności w Europie, dopiero w drugiej połowie XIX wieku. Wtedy to wielkie mocarstwa imperialne kończyły właśnie dzielić między siebie świat, a gospodarczy wyzysk kolonii sięgnął szczytu. Rozwój komunikacji morskiej oraz kolejowej, pozwolił na stosunkowo szybką dostawę towarów z odległych zakątków świata i ich sprawną dystrybucję nawet w małych, prowincjonalnych miasteczkach Europy, jak na przykład Krapkowice. Początkowo, towary te uważane były za luksusowe, wręcz ekskluzywne, i kupowane były tylko na specjalne okazje. Z czasem, w miarę jak spadały ich ceny, a rosła zamożność społeczeństwa, zaczęły coraz częściej gościć w domach i na stołach zwykłych ludzi. Ich dystrybucją zajmowali się tylko niektórzy kupcy, mający „lepsze dojścia” do importerów i pośredników w dużych ośrodkach handlowych. Z racji tego, że oferowane dobra w większości sprowadzane były z zamorskich kolonii, sklepy te nazywano kolonialnymi. Ze względu na wystrój, wyeksponowane atrakcyjne towary, a także ich egzotyczną woń, miały one swój niecodzienny charakter, można by nawet rzec, swój czar.

 

W poprzednim odcinku naszej serii wspominaliśmy, że Bruno Sage posiadał artykuły kolonialne w ofercie swojego sklepu pod adresem Rynek 6. Sklepów kolonialnych było jednak w Krapkowicach przed wojną znacznie więcej.