Krew z krwi i kość z kości

Felieton naczelnego • Z wynikami wyborów nie można się nie zgadzać. Trzeba na tak zwaną klatę przyjąć każdy demokratyczny werdykt, każdą decyzję większości. Wszak stara łacińska maksyma mówi: „Vox populi, vox Dei” („Głos ludu, głosem Boga”). To ludzie wybierają, a ich wybory i motywacje pozostają ich tajemnicą. Lud albo jak kto woli suweren, wie lepiej i głosuje tak jak mu się podoba i niech tak zostanie. Nie ważmy się tego krytykować ani buntować się przeciwko temu. Można to jednak skomentować, co niniejszym za chwilę uczynię.

Wybory w wielu miejscach Polski udowodniły, że ludzie nie chcą zmian. Taka chyba nasza polska natura, że lubimy sobie ponarzekać, popsioczyć, poutyskiwać, że to nie tak, że z tym się nie zgadzamy, że to czy tamto mogłoby być zrobione szybciej, sprawniej czy lepiej, jednak kiedy przychodzi co do czego wolimy pozostać przy tym co nam się nie podobało, niż „zaryzykować” zmianę, która może okazać się wcale nie lepszym rozwiązaniem. Chyba właśnie dlatego wolimy to co stare, sprawdzone i... krytykowane, niż to co nowe, nieznane i nieprzewidywalne.

Powiat krapkowicki należy właśnie do takich miejsc, w których czasami może wydawać się, że niezadowolenie społeczne sięga zenitu, a może nawet ociera się o jakiś rodzaj buntu, a potem, jak przyjdzie co do czego, ów bunt ucieka jak para w gwizdek. Myślę, że powodem takiego zachowania jest to, że ludzie w swojej masie są jednak zadowoleni ze swojego życia i nie chcą zmian, które mogłyby obniżyć im egzystencjalny poziom. Marudzenie, narzekanie i te różne inne sposoby odreagowania są więc tylko i wyłącznie sposobami odreagowania na życiową presję, w której przyszło nam funkcjonować, niczym głębszym czy poważniejszym.            
Wracając do naszego podwórka, w stolicy powiatu będziemy więc mieli powtórkę z ostatnich czterech lat. Burmistrzem po raz trzeci został Andrzej Kasiura, a nie został nim po raz piąty Maciej Sonik. Jedyną zmiana po tych wyborach jest ta, która najprawdopodobniej dokona się w Radzie Miasta Krapkowice, gdzie kluczowe funkcje w tym organie przejmą najprawdopodobniej ludzie Kasiury, którzy wymienią ludzi Sonika. Teraz nowy-stary burmistrz będzie miał komfortowe warunki – nikt mu już nie będzie przeszkadzał i blokował – aby wykazać się swoimi pomysłami i skuteczną ich realizacją.

W przypadku powiatu też czeka nas powtórka z ostatnich trzech lat. Dwa komitety Macieja Sonika – KWW Macieja Sonika i KWW Unia Obywateli - zdobyły bezwzględną większość w Radzie Powiatu Krapkowickiego i będą mogły zrealizować awaryjny plan B na wypadek gdyby Sonikowi z burmistrzowania nic nie wyszło. Jaki to plan? Plan B jest bardzo prosty Maciej Sonik, niedoszły burmistrz, zostanie przez swoich radnych wybrany po raz trzeci starostą krapkowickim. Ten wariant jest bardzo prawdopodobny i trudno jest się Sonikowi dziwić, że zostawił go sobie tak w razie czego gdyby.

Kiedy patrzeć na wybranych radnych, czy to gminnych czy to powiatowych, musimy stwierdzić, że zmaterializowała się kolejna demokratyczna prawda: nasi przedstawiciele (radni czy posłowie) dokładnie odzwierciedlają stan naszego społeczeństwa. Upraszczając, radni są tacy jak my jesteśmy, a my jesteśmy dokładnie tacy, jak oni. Nic dodać nic ująć – kropka w kropkę czy, jak mówią Rosjanie, „toczka w toczkę”. Nie ma bata, tak po prostu jest. Pamiętajmy o tym, kiedy będziemy narzekać na naszą gminną, powiatową czy centralną władzę. Ci ludzie nie wzięli się tam znikąd, tylko zostali wybrani przez większość, wygrali wybory, myśmy na nich zagłosowali.           

I na koniec, kiedy tak przeanalizujemy tegoroczny wynik naszego ogólnopolskiego, ale i lokalnego święta demokracji, musimy chyba zacytować jeszcze jedną prawdę. Parafrazując klasyka, który znał się na polityce jak mało kto, a który powiedział, że system demokratyczny jest najgorszym z systemów, jednak póki co nie wymyślono nic lepszego. Wobec takiego nowego-starego rozdania miejmy się więc wszyscy dobrze i oby było jak najlepiej...