Kto zbudował „Jedynkę”?

Z archiwum reklamy • Jaki będzie los krapkowickiej podstawówki, czas pokaże. Włodarze zastanawiają się, czy w dobie kryzysu demograficznego jest sens utrzymywać dwa gmachy szkolne po lewej stronie Odry. Dziewięćdziesiąt lat temu miasto miało zupełnie odwrotny problem. Na skutek szybkiego wzrostu liczby mieszkańców, na gwałt szukało sposobów na zapewnienie coraz liczniejszym dzieciom odpowiednich warunków do nauki.

 

Wyraźny problem pojawił się w latach dwudziestych ubiegłego wieku. Do tej pory miasto dysponowało starą szkołą katolicką (obecny budynek Zespołu szkół Specjalnych) z ośmioma salami lekcyjnymi. Już wtedy cztery dodatkowe pomieszczenia wynajmowano w budynku prywatnym. Niestety, większość klas szkolnych nie spełniała wymogów technicznych, jak i sanitarnych, na co zwracały uwagę władze oświatowe w Opolu, nie skore jednak do finansowego wsparcia Krapkowic w rozwiązaniu problemu. 

 

O budowę nowej szkoły zabiegał intensywnie burmistrz Adolf Baron. Tymczasem w 1929 roku miasto okazyjnie nabyło kompleks byłego młyna parowego przy ul. Głębokiej, w którym umieszczono  szereg instytucji socjalnych oraz szkołę gospodarstwa domowego dla dziewcząt, świetlicę, salę sportową dla dzieci i młodzieży oraz, tymczasowo, kilka sal lekcyjnych. To rozwiązanie inspektorzy szkolni z Opola uznali za wystarczające, co paradoksalnie przekreśliło dotychczasowe starania o budowę nowej szkoły z prawdziwego zdarzenia. Magistrat powołał więc do życia Fundusz Budowy Szkoły, który zaczął gromadzić fundusze na realizację niezbędnej inwestycji. Wsparcie obiecali też miejscowi przedsiębiorcy...