Ona na koniu, on na quadzie

Rozmowa • Z Sabiną Griner–Buła, mieszkanką Brożca, ratownikiem medycznym i pasjonatką koni.

 

- Zdaję sobie z tego sprawę (śmiech), ale od dziecka kocham i interesuję się tymi pięknymi zwierzętami. Kiedy zaczęłam swoją pierwszą pracę, wszystkie pieniądze, które zarabiałam odkładałam, by spełnić swoje marzenie.

 

- To ogier rasy śląskiej. Ma 7 lat. Nazywa się Lukas. Jest raczej spokojny i bardzo mądry, ale czasami jak mu się coś nie podoba zaczyna się buntować (śmiech). W relacji człowiek-zwierzę najważniejsze jest zaufanie. Jest takie powiedzenie: ,,Jeśli ty ufasz jemu, to ono ufa tobie”. Staram się trzymać tej prawdy.

 

- Hodowla ogiera do prostych rzeczy nie należy. Pochłania mnóstwo czasu. Na przykład kiedy wszyscy smacznie sobie śpią trzeba około 5.00 nad ranem wstać i nakarmić Lukasa. Karmimy go dwa razy dziennie. W okresie letnim koń żywi się trawą, natomiast zimą karmi się go marchewką, owsem, jabłkami, sianem i suszonym chlebem. Jest to duże zwierzę, więc duże są także koszty jego utrzymania. To około 500 złotych miesięcznie. Trzeba też mieć sporą wiedzę na temat koni. Minimum co dwa miesiące musimy pamiętać o wizycie kowala, który oporządza kopyta. 

 

- Oczywiście że tak. Pracujemy z mężem jako ratownicy medyczni, czasami nawet po 12 godzin. Kiedy nas nie ma koniem zajmują się nasi rodzice. Kamil, mój mąż, pomógł mi zrobić stajnię, zdarza się też, że on wcześniej jest na nogach i idzie nakarmić Lukasa. Mój tata jest teraz na emeryturze, więc jeśli jest taka możliwość też chętnie pomaga...