Ameryka docenia starość

Rozmowa • Z Pawłem Sztompke - polskim dziennikarzem radiowym, gościem powiatowych obchodów „Dnia Bibliotekarza”. 

 

Tak uważam, świat oszalał.

 

W pewnym sensie tak. Teraz przekaz musi być jakiś piekielnie czytelny, bardzo szybki, bo okazuje się, że o wszystkim w muzyce, w piosence, decyduje pierwsze 30 sekund tego przekazu. Najprawdopodobniej więc, aby zostać zauważonym potrzebujemy czegoś strasznie banalnego, czytelnego, ale na pewno nie może być to normalne.

 

Być może wszystko się jeszcze odrodzi. Proszę zauważyć, że dzisiaj spotkaliśmy się z bibliotekarzami z waszego powiatu, a jeszcze 20 lat temu wydawało się, że zarówno bibliotekarze, jak i biblioteki przejdą do przeszłości. W dobie elektroniki bibliotekom nie dawano żadnych szans, a jednak funkcjonują i może być tak, że równolegle jedno będzie napędzało drugie. Może też być tak, że ludzie dla szpanu będą chcieli powiedzieć w towarzystwie, że przeczytali, że widzieli, że pojechali, że przeżyli. Szansą dla kultury są także ludzie bogaci, a ich w Polsce jest coraz więcej. Kiedyś byłem w San Francisco w operze, w której było strasznie zimno i pytam się kolegi, czemu tu jest tak zimno. A on na to, że to jest jedyna szansa, aby te eleganckie panie, które tu przychodzą, założyły futra. One przychodzą ubrane w te futra, wchodzą na salę koncertową – nie ma żadnej szatni – więc wchodzą odziane w te futra na salę, żeby je wszyscy widzieli. To brzmi strasznie naiwnie, ale może tak właśnie ma być.