Bądź jak posąg

Felieton naczelnego • Coś złego się z nami dzieje. Nie dotyczy to tylko Polek i Polaków, ale całej ludzkiej populacji. Ludzie zrobili się jacyś inni: mniej ufni, mniej przyjaźni, mniej uczciwi szczególnie wobec samych siebie. Dziś standardy moralne i etyczne sięgnęły przysłowiowego dna, a może bruku. Bez znaczenia. Nie jest dobrze. Ludzie coraz częściej mają problemy z tym, aby odróżnić dobro od zła. Wydaje im się, że są bardzo mądrzy, ale tak naprawdę kompletnie się pogubili w tych swoich życiach. Dziś każdy chce być najważniejszy, każdy chce stanąć na szczycie i każdy chce być szefem. Tak się żyć nie da. Najgorsze jest to, że ludzie stali się tak bardzo narcystyczno-egocentryczni, że pozbawili się jakiejkolwiek nadziei na weryfikację i naprawę tego co w swoim życiu zepsuli. Dlatego brną w obłęd jakby całkowicie postradali zmysł samozachowawczy. Coraz trudniej stworzyć coś wspólnego, bo więzi międzyludzkie są z każdym dniem słabsze i iluzoryczne. Moim zdaniem dzieje się dramat. Czy jest dla nas jakaś nadzieja? Czy jest jakieś rozwiązanie dla mieszanki egoizmu, pychy i hedonizmu? Odpowiedzią niech będzie historia, która wydarzyła się naprawdę…