Zdobądź się na odwagę!

Felieton naczelnego • Pewien niemiecki teolog Paul Tillich, urodzony pod koniec XIX wieku koło dziś polskiego Gubina, powiedział, że człowiek uwikłany jest w trzy rodzaje lęków: przed winą, przed bezsensem życia i przed śmiercią. Rzeczywiście strach jest ogromną, destrukcyjną, powszechną i atawistyczną (pierwotną) siłą, z którą również współczesny człowiek musi się zmierzyć i z którą się zmaga praktycznie każdego dnia. Ludzie się boją, każdy się boi, a najbardziej boją się ci, o których myślimy, że oni to na pewno bać się nie powinni. Boją się mężowie stanu otoczeni agentami ochrony i systemami zabezpieczeń, boją się celebryci, trzęsą się ze strachu po równo - bogaci i biedni. „Cykają się” groźnie wyglądający stadionowi chuligani, boją się starzy i młodzi, ci wykształceni i ci trochę mniej. Boimy się idąc ciemną ulicą, ale i przebywając w tłumie. Każdy boi się czegoś innego, każdy boi się na swój sposób.

Czym jest strach? Trudno jednoznacznie powiedzieć, określić go, zdefiniować. Jest zarówno racjonalny, samozachowawczy jak i irracjonalny, niespodziewany, a czasami nawet śmieszny. W biblijnej Księdze Mądrości napotykamy na bardzo ciekawe określenie strachu: „Bo strach to nic innego jak zdradziecka odmowa pomocy ze strony rozumowania, a im mniejsze jest wewnątrz oczekiwanie pomocy, tym bardziej wyolbrzymia nieznaną dręczącą przyczynę” (Mdr.17.11-12). Semicki autor tych słów natchniony przez Bożego Ducha, chciał nam powiedzieć ni mniej ni więcej jak tylko tyle, że nie powinniśmy się bać, ale ufać Najwyższemu, który przecież panuje nad wszystkim i wszystko znajduje się w Jego rękach. Powiedział nam także to, że strach jest nierozumny (głupi), wyolbrzymiony i zadręczający.
Jaki z tego wniosek? Nie warto się bać.

Wracając jednak do „naszego” filozofa spod Gubina, chciałbym do trzech podstawowych przyczyn strachu (przed śmiercią, przed bezsensem życia, przed winą) w jakie wikłają się ludzie niezależnie od koloru skóry czy światopoglądu, dodać jeszcze jedną najbardziej powszechną i destrukcyjną przyczynę strachu – lęku przed opinią ludzką. Uważam, że w tak małych społecznościach jak nasze jest to strach dominujący, wszechobecny i najbardziej zadręczający, nawet bardziej od strachu przed śmiercią, bezsensem i winą. Ludzie w małych wiejskich społecznościach i małych miasteczkach typu Krapkowice, Gogolin, Zdzieszowice boją się jak ognia tego, co inni o nich powiedzą. Są w stanie żyć całymi latami, ba całymi nawet „życiami”, dbając tylko o to, aby podobać się ludziom. Wyrzekają się swojego zdania, przekonań, upodobań, marzeń tylko po to, aby zbytnio się nie wychylić i nie złamać wiejskiej lub małomiasteczkowej przeciętnej średniej.

Strach przed opinią ludzką jest naprawdę zadręczający, zabija radość życia, szczęście, nie pozwala na pozytywne szaleństwa, osiąganie celów, niszczy relacje międzyludzkie wprowadzając w nie nieufność i podejrzliwość.
Takie życie wbrew sobie, życie pozorami, powoduje, że ludzie stają się samotni, choć niby są otoczeni znajomymi, popadają w zgorzknienie, choć wydają się być bardzo pogodni i uprzejmi. Zabieganie o to, aby podobać się ludziom, to prawdziwe bagno, zasadzka, a może bardziej labirynt, z którego nie sposób wyjść. No bo im bardziej zabiegamy, ze strachu przed krytyką czy negacją, o zdanie innych, to, po pierwsze, tym bardziej jesteśmy ze sobą w niezgodzie, a po drugie żyjemy w coraz większym strachu. Bo przecież nie jesteśmy w stanie zadowolić wszystkich i zawsze znajdzie się ktoś, komu nie będziemy się podobać. Zaklęty krąg, udręka bez końca, słowem niezły kanał.

W powiecie krapkowickim kilku cwaniaczków od lat kreuje obraz siebie i niektórych ludzi. Ci osobnicy działają dwukierunkowo. Z jednej strony nieustannie siebie promują (także poprzez fałszywe konta fejsbukowe, przekupne media i zaprzyjaźnionych „dziennikarzy”) jako kompetentnych, niezwykle zasłużonych, z ogromnymi dokonaniami, porządnych i uczciwych, jedynych nadających się do rządzenia powiatem i poszczególnymi gminami. Z drugiej strony poprzez wieloletni „hejt”, kiedy było jeszcze można na forach internetowych, a obecnie za pomocą fałszywych kont FB lub posługując się bardzo młodymi, zmanipulowanymi ludźmi, próbują nieustannie dyskredytować, oczerniać, wyszydzać i zastraszać swoich politycznych adwersarzy jako niekompetentnych, podejrzanych i kierujących się niewłaściwymi pobudkami.

Tym sprawnym manipulatorom nie chodzi o dobro wspólne – o gminę, powiat – a jedynie o zachowanie samorządowych stołków i dalsze zachłanne czerpanie profitów z publicznej kasy. Oczywiście, że chodzi tylko o profity dla siebie oraz kolesi - uczestników układu budowanego przez ostatnie lata. Idzie również o to, aby wyeliminować wszelkie zagrożenia dla układu. Najprostszą formą eliminacji zagrożeń jest stworzenie przekonania, że wystąpienie przeciwko układowi jest aktem chamstwa, interesowności, bezczelności i politycznego bezguścia. Układ przez lata usiłował więc nie tylko zdyskredytować konkurencję, ale także w zwykłych ludziach – mieszkańcach powiatu krapkowickiego – zasiać strach. Wyborcy mają się bać publicznie poprzeć tych, którzy są spoza układu. Mają czuć strach przed krytyką, wyśmianiem, wyszydzeniem i ewentualną zemstą.  

Najbliższe wybory samorządowe pokażą, czy jako obywatele, którzy mogą przecież głosować jak im się żywnie podoba, daliśmy się tu u nas, lokalnie, w powiecie krapkowickim, zastraszyć. Wynik wyborów będzie takim lakmusowym papierkiem, który precyzyjnie określi naszą lokalną świadomość, odwagę i umiejętność trzeźwej, racjonalnej oceny poszczególnych kandydatów. Czy wygrają internetowe trolle? Czy fejsbukowi hejterzy będą w stanie nas zastraszyć i wpłynąć na nasze zdanie i wybór? Wszystko okaże się 21 października. Nie bójmy się samodzielnego myślenia, nie bójmy się racjonalnych ocen i wyborów, nie bójmy się także krytyki. Kierujmy się w swoich wyborach naszym własnym przekonaniem, a nie cudzym zdaniem czy strachem, który nigdy nie jest, nie był i nie będzie dobrym doradcą.