Człowiek - dobry czy zły?

Felieton naczelnego • Filozofowie, mędrcy, etycy, teologowie, socjologowie i psychologowie, od wieków zastanawiają się nad tym jaki naprawdę jest człowiek. Jaka jest jego natura. Czy człowiek jest tak naprawdę z natury dobry, czy też przeciwnie jest zły? Myślę, że zdania w tej kwestii są podzielone mniej więcej po równo. No bo przecież ludzie, z jednej strony, wykazują się altruistyczną, wyidealizowaną, wspaniałą dobrocią, a z drugiej strony, ci sami ludzie potrafią być nienaturalnie złośliwi, bezlitośni i pozbawieni jakichkolwiek uczuć. Każdy ma w kwestii – ludzkiej natury swoje zdanie i pewnie przy nim pozostanie do końca swoich dni, więc nie zamierzam nikogo z Was do niczego przekonywać. Chciałbym jedynie podzielić się z Wami Drodzy Czytelnicy „Nowin Krapkowickich” moim osobistym zdaniem na ten arcyciekawy temat.

Ktoś kiedyś powiedział, że idealista myśli o człowieku, że jest dobry, a realista uważa, że dobry to on powinien być. Myślę, że skłaniam się ku takiemu właśnie poglądowi. Realnie patrząc to przecież człowiek w swojej naturze dobry nie jest. Weźmy na przykład biblijny przekaz upadku człowieka w raju, który zawiera genialnie opisaną prawdę o jego naturze. Człowiek stworzony przez doskonale dobrego Boga do tego aby być doskonałym i żyć w idealnej harmonii ze swoim Stwórcą i całym stworzeniem, dosłownie w mgnieniu oka, zepsuł cały ten doskonały plan i świat. Wiele razy w tej części tego tekstu użyłem słowa „doskonały”, ale tak przecież to miało wyglądać – człowiek, korona stworzenia, miał panować w imieniu Boga nad wszystkim, w doskonałej kondycji duchowej, intelektualno-emocjonalnej i fizycznej miał przez wieczność cieszyć się wspaniałym życiem...