Rozwalić lokalne układy

Felieton naczelnego • Smutne jak bardzo zbliżamy się do dna. W kierunku dna zmierzają nie tylko elity, ale także tak zwani zwykli obywatele. Coraz mniej ludzi pośród nas honoruje i poważa takie umiejętności jak: trzeźwa i uczciwa samoocena czy nieemocjonalna (czytaj racjonalna) ocena rzeczywistości i ludzi wokoło nas. Dodatkowo takie wartości jak umiar, pokora, prawdomówność czy honor już dawno są uznawane za staromodne. Efekt jest taki, że nie tylko politycy i celebryci kłamią i oszukują jak najęci, ale robią to także „zwykli” ludzie. Łżą, a kiedy zostaną złapani na gorącym uczynku, nie tylko nie stać ich na to, aby przyznać się i przeprosić, ale nawet na to, żeby wyciągnąć z danej nauczki jakieś racjonalne wnioski dla siebie i swojego życia.
 
Człowiek (i ten na dole i ten na górze) wciąż hołduje ewangelicznej zasadzie: „Widzę źdźbło w oku swojego bliźniego, nie widzę belki w swoim oku”. Ludzie są niesamowicie krytyczni i bezczelni względem innych, natomiast kompletnie bezkrytyczni względem siebie i to nawet wtedy, gdy ich życie bardzo daleko odbiega od życia, które można byłoby podawać jako wzór czy przykład dla innych. Ale co ja mówię? Przecież bardzo często jest tak, że życie owych krytykantów jest znacznie poniżej normy, nie mówiąc już o przykładzie czy wzorze. W Internecie aż roi się od pijaków i narkomanów nauczających innych o wstrzemięźliwości, od mężczyzn i kobiet po rozwodach, którzy uważają się za fachowców od relacji damsko – męskich, od dziwaków, którzy pouczają innych czym jest równość i tolerancja oraz od zboczeńców i zwyrodnialców, którzy prawią o moralności i normach...