„Jedzenie znaczy przyjemność”

Rozmowa • Z Anną Jurecką, dietetykiem mobilnym, mieszkanką Krępnej, obecnie studentką psychodietetyki we Wrocławiu.

 

Praktycznie od zawsze interesowałam się dietami, bo jak chyba każda kobieta sama je stosowałam. Dzięki temu i dzięki częstym rozmowom na ten temat ze znajomymi poznałam problem diet od środka. Bardzo mnie to zainteresowało i postanowiłam wybrać właśnie ten kierunek studiów i dalej pracować w tym zawodzie. 

 

Nie. Wręcz przeciwnie, to fachowiec od odżywiania. Dietetyk pomaga oddzielić „ziarna od plew”, czyli wiadomości oparte na faktach, od tych zasłyszanych, przeczytanych w internecie, powtarzanych mitów na temat zdrowego odżywiania. Dietetyka to także prężnie rozwijający się biznes, a tam, gdzie są pieniądze, tam ludzie nie zawsze są uczciwi. 

 

Każdy klient przynosi ze sobą swoją mitologię (śmiech). Głównym mitem, który zawsze mnie zaskakuje i który muszę prostować to ten, że podczas diety człowiek musi być głodny, no bo jak nie jest głodny to dieta nie działa. To mit pokroju tego: „jak lekarstwo nie jest gorzkie to jest nieskuteczne”. Zawsze sporo czasu zabiera mi tłumaczenie ludziom, że to nieprawda, a oni czasami bardzo długo nie mogą mi uwierzyć. „Niejedzenie” po godzinie 18.00 - to drugi mit, który niektórzy stosują czasami w zupełnym oderwaniu od stylu swojego życia. Ludzie nie wiążą pory ostatniego posiłku z godziną, w której idą spać, a to błąd. 

 

O 20.30, czyli mniej więcej trzy godziny przed zaśnięciem. W przerwie nocnej organizm korzysta z energii skumulowanej w wątrobie, w momencie, kiedy przerwa nocna mocno się wydłuża, organizm wchodzi w tak zwany stres biologiczny. Po pewnym czasie wątroba może zacząć kumulować tłuszcz po to, aby nam wystarczyło na długą noc. Przerwa nocna bez jedzenia, o ile śpimy 6-8 godzin, powinna być sumą czasu snu plus 2-3 godziny.