„Dzięki temu przeżyłem”

Felieton naczelnego • Długo zastanawiałem się co Wam napisać Drodzy Czytelnicy w ten szczególny adwentowy czas oczekiwania. Chce Wam powiedzieć, że to dla mnie bardzo ważne, aby co tydzień komunikować się z Wami poprzez to co napiszemy w „Nowinach”, również poprzez moje felietony. Wierzę, że z wieloma z Was łączy nas jakaś piękna i ważna więź. Bardzo się z tego cieszę, że wciąż jesteśmy razem. Ostatnio w Walcach spotkałem pewnego mężczyznę, z którym miło sobie chwilę porozmawialiśmy. Rozpoznał mnie, choć byłem szczelnie zabezpieczony przed zimnem i najprawdopodobniej widzieliśmy się pierwszy raz w życiu. Powiedział, że czyta, że dziękuje, że jest mu miło, a mi się jakoś tak cieplej w sercu zrobiło, bo pomyślałem sobie, że to wszystko co robimy, ma jakiś większy sens, że są ludzie, dla których, podobnie jak i dla nas, jest to ważne.

W tych trudnych i przedziwnych czasach, w których przyszło nam żyć, „ocieplanie ludzkich serc” poprzez takie, wydawać by się mogło, drobne sytuacje, jest bardzo ważne. Myślę, że jeśli szczerze się sobą nie zajmiemy, to za chwilę, nie za parę lat czy dekad, ale za chwilę, będziemy mieli ogromny społeczny problem. Ludzie nie wytrzymają presji, nie poradzą sobie z wyzwaniami, które niesie im życie, nie sprostają oczekiwaniom, pragnieniom i marzeniom. Nie zrozumcie mnie źle – oczekiwania, pragnienia i marzenia nie są w swej istocie niczym destrukcyjnym, jednak ten chory świat bardzo często je powykrzywiał i powykoślawiał. Dziś wielu z nas marzy, pragnie i tęskni za rzeczami, które nie dadzą nam nie tylko górnolotnego szczęścia, ale i zwykłego poczucia spełnienia, sensu i celu. Szukamy jakby po omacku, biegniemy jakby na oślep, a wystarczy naprawdę niewiele…