Dawno temu w... Babilonie

Felieton naczelnego • Kocham te stare historie. Opowieści, które wydarzyły się setki, a czasami tysiące lat temu. Mogę bez znudzenia słuchać godzinami o pradawnych bohaterach uczciwych do bólu i pełnych uroku buntownikach, co to ze wszystkimi ważnymi ludźmi swoich czasów mieli na pieńku, a i tak byli ulubieńcami prostego ludu. Co jest niesamowitego w tych historiach? Ano to, że nic nie straciły one na aktualności! Kiedy słucham tych opowieści stwierdzam jedno – natura ludzka pomimo upływu czasu wciąż pozostaje taka sama. Tak jak dwa czy trzy tysiące lat temu ludzie musieli wybierać pomiędzy złem, a dobrem, tak i teraz stoją przed podobnym dylematem. Porównując tamte wydarzenia z tym co dzieje się współcześnie wciąż również zadaję sobie te same pytania, na które nie odnajduję zadowalającej odpowiedzi: Dlaczego niczego nie nauczyliśmy się z naszej ludzkiej historii? I dlaczego wciąż łatwiej nam wybierać zło niż dobro?  

Ostatnio przypomniałem sobie o jednym epizodzie, który miał miejsce ponad 2 500 lat temu. Otóż dawno dawno temu żył sobie pewien potężny król, któremu było na imię, powiedzmy że, Nabu. Ów król panował praktycznie nad całą ziemią z potężnej stolicy zwanej Babilonem. Potęga jego królestwa była tak niewyobrażalna, że nawet w XXI wieku pogłoski o tym, czym był starożytny Babilon, wzbudzają podziw i niedowierzanie. Jedynie Egipt „fikał” Nabusiowi, ale to raczej zawsze Babilon zagrażał Egiptowi, a nie odwrotnie. Nabu był autorytarnym despotą, który nie znosił żadnego sprzeciwu, wzbudzał powszechny strach, a przez starożytne księgi nazywany był „niesprawiedliwym i najbardziej przewrotnym królem na ziemi”. Był też pyszałkiem, któremu u szczytu władzy, sławy i potęgi zaczęło się wydawać, że jest kimś więcej niż tylko zwykłym śmiertelnikiem.

Pewnego dnia przyszło mu na myśl, aby ustawić na równinie babilońskiej Dura, potężny posąg ze złota o wysokości „sześćdziesięciu łokci”. Co więcej, Nabu ogłosił wszem i wobec, że każdy musi się temu posągowi pokłonić aż do ziemi. Wiecie, gość wymyślił religię państwową, która miała jednoczyć różne narody i religie w bezwzględnym posłuszeństwie pod berłem jednego ludzkiego absolutnego władcy...