Najwazniejsze miejsce na ziemi

Felieton naczelnego • Dom. Może być biedny, w stanie wymagającym remontu albo odświeżenia. Może być nawet skromny, taki na „kurzej łapce”, po którym na pierwszy rzut oka widać, że brakuje mu „męskiej ręki”, która by o niego zadbała. (Ale może być tak, że owe „męskie ręce” są wciąż zajęte zarabianiem pieniędzy, aby ów dom utrzymać i na remont brakuje im czasu i sił) Ale wracając do tematu, jaki jeszcze może być nasz dom? Może być pozbawiony szeregu nowoczesnych rozwiązań - klimatyzacji, wentylacji, rekuperacji i innych „acji”. Może być bez inteligentnych systemów, bez bajerów, urządzeń włączających się na komórkę, głos albo klaśnięcie. Może być niepasywny, taki zwykły bez ekologicznego ogrzewania, choć wypadałoby go jak najszybciej w nie wyposażyć (żart). Może być na najwyższym niedogrzanym piętrze, albo na parterze, taki wciąż cierpiący na brak światła. Może być zlokalizowana na tak zwanym blokowisku, albo może być z ogródkiem. Tak, z ogródkiem jest znacznie lepiej. Jaki jeszcze może być nasz dom? Może być tak, że marmury i złote klamki, zastąpią w nim pospolite panele czy kafelki oraz nie najlepszej jakości tanie płytowe drzwi. Może brakować w nim telewizora na całą ścianę i szybkiego Internetu. Internet może się wciąż zrywać, a zwykły odbiornik może odbierać jedynie kilkanaście podstawowych programów  telewizyjnych, a nie kilkaset jak te „niezwykłe TV” wyposażone w dekodery, anteny, abonamenty i inne ulepszenia.

Jaki powinien być nasz dom? Takie „wyliczanki” jak ta powyżej mogłyby nie mieć końca, ale przecież każdy z nas gdzieś tam podświadomie wie, że w prawdziwym domu nie o to chodzi. Każdy gdzieś tam głęboko w sercu nosi swoje dziecinne wspomnienia z rodzinnego domu idealnego. Może był w nim biednie, ale on był jedynie nasz, w nim czuliśmy się szczęśliwie, swojsko i pewnie, tu wiedzieliśmy, że jesteśmy kochani i akceptowani, nawet wtedy, kiedy na miłość i akceptację nie zasługiwaliśmy. Dom kojarzył się nam z azylem, to było nasze miejsce, jedyne miejsce na Ziemi, o którym wiedzieliśmy, że jest nasze i tylko nasze. Dom był miejscem naznaczonym naszą obecnością oraz wspomnieniami chwil pięknych, wzniosłych i wzruszających, ale także tych dramatycznych, wstydliwych i złych, o których chcielibyśmy jak najszybciej zapomnieć. Jednak owe życiowe zwycięstwa i porażki traciły jakikolwiek sens i znaczenia wobec akceptującej miłości, której w rodzinnym domu doświadczaliśmy. To miejsce nas ukształtowało, przesiąkliśmy jego klimatem, atmosferą i relacjami jego domowników. Jako dzieci nie zdawaliśmy sobie sprawy jak bardzo ważny w naszym życiu jest dom. O jego znaczeniu niejako dowiadujemy się wraz z upływającym czasem, i wiecie co, wciąż nie doceniamy tego czym jest prawdziwy dom, wciąż popełniamy błędy naszych rodziców i przodków lekceważąc jego znaczenie, zaniedbując go kosztem rzeczy zbędnych i nieistotnych...