Niedoceniana siła jedności

Felieton naczelnego • Nie wierzę w te wszystkie sojusze i zapewnienia bezpieczeństwa, którymi mami się Polaków od wielu lat. Myślę, że to jest robione celowo i ma za zadanie nieustanie wzbudzać w narodzie poczucie strachu i zagrożenia. Pamiętam, jak wiele lat temu zapewniano polską opinię publiczną o tym, że jak już terytorium Rzeczpospolitej Polskiej opuści ostatni żołnierz Armii Radzieckiej i jak już wejdziemy do NATO i Unii Europejskiej, to na pewno będziemy całkowicie bezpieczni. Politycy wszystkich opcji zapewniali Polaków i Polki o tym, że kiedy zadzieją się już te trzy rzeczy nastanie prawdziwy „pokój i bezpieczeństwo”. Polska wpadnie w wytęsknione ramiona Zachodu i już będzie bezpieczna. Bezpieczna  na wieki wieków. Amen.

 Nie krytykuję polskiego wejścia do NATO i Unii, wręcz przeciwnie uważam, że bardzo dobrze się stało, bo przecież świat Zachodu to nasz świat. Historycznie, kulturowo i mentalnie należeliśmy i wciąż należymy do tego kręgu cywilizacyjnego i przyjęcie nas do NATO i Unii było tylko konsekwencją tej przynależności. Niestety wystarczyło kilka lat po wejściu do sojuszu aby znowu zacząć mówić o tym, że wcale bezpieczni nie jesteśmy. Politycy przekonywali, że nie jest bezpiecznie, dlatego dodatkowo trzeba zadbać o wschodnią flankę sojuszu. Pomimo głównego zapisu NATO, który stanowi, że zaatakowanie jednego z członków sojuszu powoduje wojnę agresora z całym sojuszem, postanowiono Polskę dozbroić...