Państwo oddzielnie, kościół oddzielnie

Felieton naczelnego • Mam nadzieję, że wszyscy bezstronni obserwatorzy tego co dzieje się ostatnio w Polsce, akurat w tym przypadku przyznają mi rację, że do ostatnich niepokoi społecznych walnie przyczyniła się pewna – nie boję się tu użyć bardzo pejoratywnego wyrażenia – patologia. O czym mówię? O zaniku praktykowania w naszym kraju kardynalnie ważnej zasady rozdziału kościoła od państwa. Układ partia rządząca PiS plus hierarchowie kościoła rzymsko-katolickiego ewidentnie przedobrzył i zainicjował procesy, które na pewno szybko się nie skończą i na pewno doprowadzą do drastycznych zmian polskiego społeczeństwa. Historycznie rzecz ujmując, na przestrzeni wieków widzimy, że łamanie tej zasady powoduje ogromne szkody, natomiast jej przestrzeganie (państwo oddzielone jest od kościoła, a kościół od państwa) obu stronom przynosi tylko same korzyści. Rozdział kościoła od państwa powoduje zdrową neutralność, która pozwala rozwijać się jednej i drugiej stronie. Przecież dobrze funkcjonujące nowoczesne państwo nie potrzebuje pomocy kościoła, ale także nie ingeruje w sprawy wiary i moralności swoich obywateli. Natomiast kościół nie liczy na pomoc państwa w krzewieniu zasad swojej wiary i budowaniu tożsamości swoich członków. Reasumując, dobrze jest wtedy gdy: państwo nie wspomaga kościoła, a kościół nie musi się obawiać ingerencji państwa, o ile kościół i jego przedstawiciele działają w granicach obowiązującego prawa. Źle jest wówczas gdy kościół i jego hierarchowie mieszają się w sprawy państwa, i odwrotnie kiedy politycy wpływają na to co dzieje się w kościele. Niestety pod tym względem bardzo źle się dzieje w Polsce od co najmniej 30 lat.  

Nowy Testament uczy, że funkcją aparatu państwowego jest pilnowanie ładu i porządku oraz zapewnienie bezpieczeństwa swoim obywatelom. A co jest rolą kościoła? Rolą kościoła jest modlić się za ludzi sprawujących władzę. Według św. Pawła, państwo jest od tego aby „nagradzać tych, którzy zachowują ład i porządek (przestrzegają prawa), i karać tych którzy to łamią”, a nie propagować czy wspierać taki czy inny kościół. Apostoł Narodów napisał także, że każdy powinien być „poddany władzy” (przeczytaj List do Rzymian 13.1-7) i dalej zachęca aby wszyscy chrześcijanie – wyznawcy Chrystusa modlili się za ludzi sprawujących władzę: „Zalecam więc przede wszystkim, by prośby, modlitwy, wspólne błagania, dziękczynienia odprawiane były za wszystkich ludzi: za królów i za wszystkich sprawujących władze, abyśmy mogli prowadzić życie ciche i spokojne z całą pobożnością i godnością. Jest to bowiem rzecz dobra i miła w oczach Zbawiciela naszego, Boga,  który pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy”. (przeczytaj 1 List do Tymoteusza 2.1-4). Co ciekawe Paweł napisał te słowa w czasach rządów okrutnego cesarza Nerona gdy prześladowanie chrześcijan za wiarę przez państwo rzymskie było prowadzone na bardzo dużą skalę. Muszę tu zaznaczyć, że były to prześladowania za wiarę, a nie za zaangażowanie w politykę.

W nowoczesnym świeckim państwie nikt nie musi się obawiać o swoją osobistą wolność. Nikt nie musi obawiać się tego, że ktoś będzie próbował narzucać społeczeństwu przy pomocy państwa takich czy innych zasad...